Wim de Boer (1964)
In mijn werk bij een overheid heb ik de maatschappij zien veranderen. De maatschappij werd en wordt steeds onpersoonlijker, bedrijven en organisaties gaan steeds meer van mensen eisen. En om aan die eisen te voldoen worden veel mensen individualistischer. Individualistischer met minder echte aandacht voor elkaar. Bewegingen die elkaar beïnvloeden en versterken. En bewegingen ook waarin veel mensen zich steeds minder thuis voelen, waarin ze soms het gevoel krijgen niet echt meer gehoord te worden.
Ik merkte steeds vaker dat ik me minder prettig voel in een maatschappij waarin mensen ondersneeuwen. Dat ik steeds meer een kloof voelde tussen wat ik geacht werd te doen, wat anderen vonden dat goed voor me was en wat ik van binnen voelde wat goed is voor mij.
Om toch te kunnen blijven staan in deze maatschappij is het belangrijk om jezelf te gaan zien zoals je graag wilt dat anderen je zien.
In de opleiding Lichaamsgerichte Psychotherapie heb ik technieken aangereikt gekregen waarmee ik dat makkelijker kan. Technieken om mezelf beter te kunnen uiten, technieken om milder naar mezelf te zijn ( en daarmee ben ik ook milder naar anderen geworden.
In korte zinnen zoals mijn medestudenten mij hebben ervaren
Zo heb ik geleerd meer mezelf te zijn. Op een manier waarmee ik dichter kom bij wat ik diep van binnen ben. Daardoor sta ik steviger, laat me minder snel uit het veld slaan en laat de mensen om me heen zien stevig en vrolijk in het leven kunt staan zonder de grillen van de maatschappij te volgen.
- van aanpassing naar eigen vorm.
- meer zelfvertrouwen en levenslust.
- staan voor wat je belangrijk vindt.
- een zachte man die zijn mannetje weet te staan.
- durft authentieker te zijn.